Το χαμόγελο της γαλήνης κυβερνάει το πρόσωπό μου ξαφνικά . Είναι ειρηνικό , άγνωστης προέλευσης . Ξαφνικά.. δεν ήρθε τίποτα μόνο του.Εγώ βγήκα στην επιφάνεια μετά από ένα οδυνηρό ταξίδι στα στα βαθύτερα βάθη της θάλασσας . Έμαθα , πόνεσα , χάθηκα , γέλασα με την κατάντια μου και πάνω απ'όλα , φοβήθηκα για το μέλλον μου . Όλα αυτά,πλέον μοιάζουν όμορφα στα μάτια μου . Και τώρα που σε κοιτάζω να χάνεσαι πίσω από τα βουνά και τις άσχημες πολυκατοικίες της Αθήνας σε ευχαριστώ , γιατί πολύ απλά δεν ξέρω σε ποιόν άλλο οφείλω αυτή την ευτυχία...
Sunday, 21 November 2010
Subscribe to:
Posts (Atom)