και τώρα..διακοπές!

οι διακοπές αυτό το χρόνο θα είναι σίγουρα περίεργες ... σε άλλους θα αρέσουν και σε άλλους όχι,αν και αυτό γίνεται κάθε χρόνο...το θέμα όμως είναι αυτή η κουραστική η κρίση...που εμπλέκεται με τα πάντα! οι περασμένες διακοπές για εμένα ήταν τρομαχτικά υπέροχες όμως μου κόστισαν τον υπολοιπο χρόνο...η αλήθεια είναι ότι ανυπομονώ να φύγω ,να γλιτώσω απ'την αθήνα αλλά αυτό θα γίνει σε ένα μήνα..μέχρι τότε θα απολαύσω τον ύπνο , το χρόνο μου για να δω ταινίες και να ακούσω μουσική, τη ζωγραφική , τα βιβλία , τα φεστιβάλ που είναι από τα ελάχιστα θετικά της αθήνας ,και γενικά αυτή την αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας(αν και απόλυτη ελευθερία δε γίνεται να αποκτήσει ποτέ κανείς σε μία τέτοια πόλη!). Νιώθω πραγματικά απαίσια για αυτούς που θα περάσουν όλο το καλοκαίρι στην αθήνα αν και σε κάποιους ίσως αρέσει αυτο...θα ήθελα τόσο πολύ να έμενα στην εξοχή...μακριά από αυτό το τερατούργημα,την αθήνα...που είμαι καταδικασμένη να βιώσω μέχρι τα 18 μου...δε θα με ένοιαζαν καθόλου οι πολυτέλειες,τα μαγαζιά,το internet ή οι φίλοι που έχω...(είμαι άτυχη στις φιλίες που έχω κοντά μου...αλλά υπερβολικά τυχερή σε αυτές που έχω μακριά μου) θα 'θελα να είχα μία τελείως μοναχική ζωή και να μοιραζόμουν πράγματα μόνο όποτε είχα πραγματική ανάγκη! με έχουν κουράσει όλοι εδώ...με τη μάνα μου και την αδερφή μου έχω βαρεθεί να τσακώνομαι σε κατάσταση εξάντλησης ! το μόνο που ζητώ είναι ένας κόσμος χωρίς την παρέμβαση του ανθρώπου...τη φυσική μορφή των πάντων,δηλαδή την αλήθεια.η αλήθεια μπορεί να παρομοιαστεί με τη φύση, είναι η λέξη που την εκφράζει...δηλαδή το ψέμα καταστρέφει τη φύση...για αυτό είναι ο κύριος λόγος της εξαφάνιστής της...αν το καλοσκεφτείς όλα τα κακά που κάνει ο άνθρωπος αρχίζουν από το ψέμα...το ψέμα καταστρέφει ολοκληρωτικά τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου...το ψέμα χρειάζεται επεξεργασία για να δημιουργηθεί... δημιουργείται από τον άνθρωπο,από τη σκέψη του η οποία χτίζεται από τη στιγμή που γεννιέται από τα πράγματα που συμβαίνουν και τους ανθρώπους που υπάρχουν γύρω του...όμως,όλο αυτό από τί έχει δημιουργηθει?(απο τις διακοπές πήγα στη δημιουργία του κόσμου :P)είναι ίσως το πιο μεγάλο ερώτημα που βασανίζει τους ανθρώπους.Όμως, όπως έχω διαβάσει στο βιβλίο: sophie's world (όπου ένας φιλόσοφος στέλνει μυστικά γράμματα σε μία 15χρονη κοπέλα κάνοντάς της μαθήματα για την ιστορία της φιλοσοφίας)ας υποθέσουμε οτι παρακολουθούμε κάποιο ταχυδακτυλουργό:δεν μπορούμε να καταλάβουμε πώς γίνεται αυτό που βλέπουμε,δε μπορούμε να καταλάβουμε πώς είναι δυνατό.Κι ύστερα αναρωτιόμαστε : πώς μπόρεσε ο ταχιδακτυλουργός να μεταμορφώσει δυο μεταξωτά μαντίλια σ'ένα ζωντανό λαγουδάκι?πολλοί άνθρωποι απορούν με τον κόσμο, όπως απορούν και με το λαγουδάκι που ο ταχυδακτυλουργός τραβάει μέσα από ένα άδειο ημίψηλο.Όσον αφορά το λαγουδάκι , ξέρουμε ότι ο ταχυδακτυλουργός έχει καταφέρει να μας ξεγελάσειμπροστά στα μάτια μας.Όταν όμως μιλάμε για τον κόσμο , τότε τα πράγματα αλλάζουν.Ξέρουμε ότι ο κόσμος δεν είναι ψεύτικος , ξέρουμε ότι δε μας γελούν τα μάτια μας. Περπατάμε πάνω στη γη , είμαστε κι εμείς ένα κομμάτι αυτού του κόσμου.Αν το καλοσκεφτείς,εμείς είμαστε το άσπρο λαγουδάκι που βγαίνει μέσα από το άδειο καπέλο.Η διαφορά ανάμεσα σε εμάς και στο λευκό λαγουδάκι είναι πως αυτό δεν ξέρει ότι παίρνει μέρος σε κάποιο μαγικό κόλπο.Μ'εμάς είναι αλλιώς.Εμείς πιστεύουμε ότι συμμετέχουμε σε κάτι μυστηριώδες και πολύ θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε στο μυαλό μας πώς και γιατί.Όσο για το άσπρο λαγουδάκι καλύτερα να το παρομοιάσουμε με το σύμπαν ολόκληρο.Εμείς που ζούμε πάνω στη γη είμαστε οι μικροί ψύλλοι , που ζουν τρυπωμένοιβαθιά μέσα στο τρίχωμά του .Οι φιλόσοφοι όμως , πιασμένοι στις λεπτές τριχούλες ,πασχίζουν να σκαρφαλώσουν και να βγούν στο φως για να δουν με τα ίδια τους τα μάτια τον ταχυδακτυλουργό...(αυτο εμπλέκεται με τα ερωτήματα γιατί το βιβλίο πριν αναφέρει ότι οι φιλόσοφοι για να λέγονται φιλόσοφοι πρέπει να έχουν ερωτήματα).