Sunday 6 November 2011

Η μοναξια μου θυμιζει μεταξυ

Έχεις ταξιδέψει ποτέ στο παρελθόν;ναι,εγω ναι και αποψε περισσοτερο απο ποτέ . Περσινα νοεμβριανα βραδυα.ειναι όλα ίδια.καμιά διαφορά το τωρα με το τοτε.ομως μεχρι να φτασω στο τώρα όλα ήταν αλλιώς.χρώματα ελιωναν ,άλλα εξατμίζοντας και κάποια γίνονταν σκονη που έφευγε με τον πρωινό άνεμο.όμως απόψε όλα γυμνώθηκαν.τα βράδυα στην ταράτσα με τις ίδιες μυρωδιές,τις ίδιες μελωδίες ,σα να μ'έχεις ξεριζώσει απο τα μυριάδες ζάρια της αθήνας.Μ'εχεις πάει τοσο βαθυά σε 'κείνο το βυθό που όταν έμπαινα δε μ'ένιαζε τίποτα,ούτε να πνιγώ ούτε αν θα σταματησω κάποτε να νιώθω τόσο περίεργα,τίποτα..Και βουλιάζω στην ομορφιά ,στο παρελφόν αλλα όχι στη πικρή νοσταλγία.είναι σαν να έχεις φέρει το νοέμρη εκείνο σε τουτη τη νυχτα ,να τον έχεις σκορπίσει παντού.Τότε που σε έβλεπα να βγαίνεις από εκείνο το μπαλκόνι και σου 'στελνα ένα σχοινί να ακροβατήσεις,να 'ρθεις κοντά να τα πούμε ,να σου πω..να σου πω πολλά και να μιλάμε ώσπου να αρχίσουν τα πρώτα κελαηδίσματα και ένα πινέλο να ζωγραφίσει τα τσιμέντα ρόδωπά,απαλά ,μπογιά με νερό,όλα είναι χαμόγελά ζαλισμένά.Και φαίνονται τα πάντα τόσο αληθινά. τόσο αληθινα που ενώ ξέρω ότι δεν είναι ,κατι μέσα μου λέει πως είναι το αληθινότερο απο ποτέ ενώ συνήθως γίνεται το αντίθετο ,πάντα γίνεται το αντίθετο,η λογική δαμάζει αυτό που πραγματικά θες ,απόψε όμως όχι.γιατί το φεγγάρι είναι πιο μακρυά και σου χαμογελάει φωτίζοντας θωλά.Δάκρυα μεθυσμένα κυλούν από νηφάλιο κορμίΠόσο μ'αρέσει,ν'ακούω τους ανθρώπουυς..ν'ανεβαίνουν με τ'ασανσεερ και να μιλάνε ρουμάνικα...ταμ ταμ,ταμ ταμ...
http://www.youtube.com/watch?v=K4ACr611vXM

No comments:

Post a Comment